Ne güzel tanımlanırdı önceden iktisat ilimi, veya “ilm-i küşad” veya moderncesiyle ekonomi bilimi. O halde hemen iktisat veya ekonomi biliminin klasik tanımını yapalım. İhtiyaçların sınırsız, kaynakların sınırlı veya kıt olması gerçeğinden yola çıkarak, iktisat veya ekonomiyi, kıt kaynakların optimum dağılımı veya kullanımıdır.” şeklinde tanımlayabiliriz. 1990 yılına kadar sahiden böyle tanımlardık derslerde bu kavramı. Hatta araştırmalarıma göre halen bu şekilde tanım yapan öğretim üyeleri veya ders kitapları varmış yeni basılarında. Ya günümüzde ne oldu.

İktisat biliminin kapsamı mı sabit mi kalacak yoksa kapsam serbest bırakılıp ta tanımlama mı değiştirilecek. Sorunsalın başlangıcı burada. Şimdi bunu irdelemeye çalışalım.

Öncelikle “bilgi“yi ekonomi bilimi kapsamına sokacak mıyız sokmayacak mıyız bununla başlayabiliriz. Klasik üretim faktörlerini hatırlamak gerekirse, toprak, emek ve sermaye diye sıralanabilir. Bu üç faktör klasik anlamda hem işletme biliminde hem de ekonomi biliminde üretim faktörleriydi. Daha sonraki yıllarda, özellikle de bilgi & otomasyon toplumuyla teknolojinin üretim faktörleri arasına sokulduğunu gördük. Ancak teknolojinin bileşenlerini düşündüğümüzde, bunun kapital donanım veya sermaye kapsamında değerlendirilebileceğini söyleyebiliriz.

Bütün buraya kadar klasik bakış açısıyla görülebilir. Şimdi bu faktörlere bir ilave daha yapacak olursak üretim faktörlerini nasıl genişletebiliriz. Örneğin üçyüz dörtyüz ytl lik basit bir dizüstü bilgisayardan kablosuz modemiyle bedava internete bağlanan süper bir bilgi kullanıcısı, internet siteleri ve işletim sistemleri için kod yazarak sanal ortamdan prensip olarak trilyonlar kazanabilir mi, kazanır tabi ki. Şimdi bu durumda bu üretimi biz doğal kaynak mı, emek mi sermaye mi yoksa teknoloji kapsamında mı ele almamız gerekmektedir. Yani üretim sonucu elde edilen kazançta toprağın veya doğanın, emeğin, sermayenin payı ne kadardır.

BU DURUMDA EKONOMİNİN TANIMINI GENİŞLETMEMİZ GEREKMEKTEDİR. EĞER BİLGİ EKONOMİNİN BİR FAKTÖRÜYSE DAHASI ÜRETİM FAKTÖRÜYSE KIT KAYNAKLARIN OPTİMUM DAĞILIMI STANDARDIMIZ UYGUN DÜŞMEMEKTEDİR. ÇÜNKÜ BİLGİ ARTIK KIT BİR KAYNAK DEĞİLDİR. BİLGİ SERBEST VE OLABİLDİĞİNCE ZENGİN BİR KAYNAKTIR. BU KAYNAĞI ÜRETİME DÖNÜŞTÜRMEDE BİLGİ ÜRETİM FAKTÖRÜ, BU KAYNAĞIN DAĞILIMI İSE EKONOMİ BİLİMİ KAPSAMINDA DEĞERLENDİRİLİR.

Emek, insanların veya personelin bir işte ortaya koydukları bedensel ve/veya zihinsel çabalar olarak tanımlanmaktaydı, tabiat /toprak/doğal kaynaklar da yine bir üretim faktörüydü, Sermaye ise, üretim yapmak için oluşturulmuş işletmenin maddi ve/veya manevi varlıklar bütünü olarak tanımlanmaktaydı. Bütün bu üç faktöre ilave olarak teknoloji, ise, yeni bir malı üretme, yeni olmayanları ise geliştirme yöntemi olarak tanımlanırken, “bilgi” yi nereye oturtabileceğiz.Bu durumda bilgi hem ekonomi bilimi kapsamında ele alınacak hem de işletme bilim dalında ele alınıp üretim faktörleri arasında işlenecek, bütün bunlara ilave olarak BİLGİ, BİLGİ ÜRETİMİ BİLGİNİN PAYLAŞIMI nedeniyle kıt kaynakların optimum dağılımı tanımının yeniden yapılması gerekmektedir. Bundan sonraki aşama, daha fazla bilginin paylaşılması için evrende var olan “ÖRTÜK BİLGİ” nin açığa çıkarılması ve bunun kıt olmayan kaynak veya kaynaklarla veya değere dönüştürülmesinin amaçlanmasıdır.