Erdal İZGİ
ESİNTİ
Tam bir yıl önce. Aynı tarih. Aynı nakarat !!, ‘Sadece bir kere…’ başlığıyla yayınlanan yazım:
* * *
Seçimi alırdı, almazdı, Aday olurdu, olmazdı.
Örgüt isterdi, istemezdi, Tabanı vardı, yoktu.
Lideri severdi, sevmezdi, İzmir giderdi, kalırdı.
Seçim, seçmen, sandık ne kadar gerçekse dolaşan söylentiler o kadar boş.
Sanki milletin derdi bitmiş, bitirilmiş; her ağızdan bir laf, her çatıdan bir senaryo.
Milletin boğazı, esnafın kasası yangınlarda; ses yok.
Terör illeti çok yönlü mayalanıyor; çıt yok.
Elektrik, su, telefon faturaları itiraz dinlemiyor; gören yok.
Türban, kadrolaşma memleketin ortasına balta gibi indi; direnen yok.
İlle de seçim.
Bence bu alır.
Sence kim alır?
Kenetlenmeyi beceremedik.
Bölünmeden vazgeçemedik.
Hizipliğe ayırdığı beyni sorunlara, amaçsız yorduğumuz çeneyi çözümlere tahsis etsek, toplumsal tatmine ulaşırız.
Toparlanmak elimizde.
Şöyle silkinip, ‘inansak-inanmasak’ birleşmeyi becerelim.
Biz daha çok seçimler görür, birbirimizi yeriz.
Bir kere de böyle deneyelim.
Gün doğmadan neler doğar…
* * *
Aradan 365 gün; bir yıl geçti.
Amerika, Rusya, Çin devlet Başkanları değişti.
İnsanlı uzay seferinin üçüncüsü gerçekleşti.
Kanseri yaratan virüs bulundu, Nobel ödülü verildi.
Teknolojiyle 70 yaşındaki kadın anne oldu.
Tamamen elektrikle çalışan otomobiller piyasaya çıktı.
Ekonomik kriz başladı, dünya sarsıldı.
* * *
Biz aynı yerdeyiz.
Aynı kafa, aynı anlayışla…
Sanki 2008 yaşanmamış gibi…