İzmir’in Göztepe semtinde oturuyorsunuz.

Bir misafiriniz gelse ve istese:“ Karşıyaka’yı özledim. Akşam orada demlenelim…”

Ne diyeceksiniz?

        *    *

Sıkıntıyla, biraz utanarak;

‘Ama saat 23.00’de döneriz…’

‘Geç saatlere kalamayız…’

‘Tek mekâna gideriz… İkincisi olamaz’ demek mi?

Veya dobra dobra söylemek:

‘Orada içkili yerler 23.30 da kapanıyor’

 Her ikisi de şaka gibi.

Ne yazık ki; acı gerçek.

       *     *

Karşıyaka Belediyesi’nin kararı, sıkıyönetim bildirisi gibi:

–    Eğlence yerleri, içkili restoranlar hafta içi saat 23.00, hafta sonu 23.30 da kapanacak.

–     Kapanış saatinden yarım saat önce servis kesilecek.

–     Saatinde çalışanlar dâhil herkes terk edecek.

–    Uymayanlar Kabahatler Kanunu’na göre ceza yiyecek, tekrarında faaliyeti men edilecek

–     Kolluk kuvvetleri her akşam kontrol edecek.

      *      *

Karşıyaka 1928’de bucak, 1954’de ilçe ilan edilmiş.

Öncesi, sonrası tarihinde böyle yasak yok.

Tanrı vergisi güzelliğiyle özgürlüklerin toprağı olarak anılmış, isim yapmış.

      *      *

Hangi akla hizmet, fikre itaat ise…

Belediye Başkanı Cevat Durak görevinin 6’ncı yılında yasağı getiriyor.

Denetim, uzlaşma yerine yasak!

Son derece kararlı:

“Herkes uyacak, taviz yok…”

Bu laftan sonra ‘çağdaş, yaşanabilir, haklara saygılı Karşıyaka‘ hatırlatmasına gerek yok.

Beğenmezsen kepengi indirir;

Kabul edersen gözleme- ayran satarsın.

Yersen!

    *       *

Merak ediyorum…

Bu kararı, ilçede kaymakam, İzmir’de Vali alsaydı ne olurdu?

Kimler ayaklanır, bayrak-pankart- yürüyüşler kaç hafta sürerdi?

İçişleri Bakanı’nın istifası istenir…

Başbakan İzmir düşmanlığıyla suçlanır…

“Türkiye laiktir, laik kalacak…” diye bağırmaz mıydık?

    *      *

Eğri oturalım, doğru konuşalım.

Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu…

 Erdal İZGİ/24 Ocak 2010   

    **************************