Dünyaca ünlü halk ozanı Aşık Veysel Şatıroğlu, ölümünün 35. yılında ülkemizin bir çok farklı yerinde özellikle de doğum yeri olan Sivas’ta her yıl anılmaktadır. Aşık Veysel’in doğum yeri olan Şarkışla’nın Sivrialan köyündeki kabri ziyaret edilmekte. Sivrialan Köyündeki Aşık Veysel Müzesini yolunuz düşerse ziyaret etmenizi öneririm. O gönlü geniş insanın dünyasını birebir görebilmeniz için.
Bundan yaklaşık 16 yıl önce kaleme aldığım şiir kitabımda şiir ve şairlikle ilgili şu değerlendirmeyi yapmıştım. “Toprağı, ve hayvanları sevmeyen şair olamaz”. Sevgili Aşık Veysel tam bir doğa dostu, toprak dostu bu yönüyle beni derinden etkileyen ozanımızdır.
Bundan sonraki yazılarımın birinde de TOPRAK KOKUSUNU işlemek istiyorum. Aşık Veysel toprağı çok iyi özümsemiş, kendiyle özdeşleştirmiştir, bütün insanların yapması gereken şeyi o gözleri görmeksizin üstün bir başarıyla gerçekleştirmiştir. Üstadın alnındaki kırışıklıklar, çatlamış toprağı hatırlatır bana. Onun alnındaki kırışık çizgilerin arasından girerim toprağa ve alabildiğince genişler yüreğim, toprakla birleşir bedenim. Gözü ve gönlü toprağa yakın olan mütevazı olmuştur hep. Toprak inanılmaz geniş ve alıcı bir kavramdır. Buna insanoğlu’nun topraktan yaratılması gerçeği gibi, öldükten sonraki istikametimizin mekanı olması da ayrı bir anlam katar.
Veysel aslında insanoğlu’nun bu gerçekçi yolculuğunu özümsemiş ve bizlere aktarmış, bunu sazına ve sözüne tam olarak yansıttığı için kendisi dünyanın kültür mirası kişilikleri arasına girmiştir. Toprağı göremeyen anlayamayan, toprakla özdeşleşemeyen zaten baştan Veysel’i anlayamaz. Toprağı seven kendiyle barışmıştır. Kendiyle barışık olan aslında toplumla da barışık olmuştur.
Hem topraktan hem onun dostu Veysel’den çok ama çok alınması gerekli şeyler var. Yeter ki bunu görmek ve yaşamak isteyin.
ÜNLÜ OZANIMIZIN KISA ÖZGEÇMİŞİ:
”Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murat yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın…” dizelerinin sahibi Aşık Veysel, 1894 yılında Sivas’ın Şarkışla İlçesi Sivrialan Köyü’nde doğdu. Karaca Ahmet ile Gülizar hanımın çocuğu olan Aşık Veysel, çiçek hastalığı yüzünden 7 yaşında bir gözünü kaybetti. Aşık Veysel’in diğer gözü de kısa süre sonra kör oldu. Babasının, vakit geçirmesi için aldığı sazı çalmaya başlayan Veysel, daha sonra saz ustaları Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin’den ders aldı. Aşık Veysel’in Cumhuriyet’in 10. yılı için yazdığı destanın yayınlanması ve Sivas Aşıklar Bayramı’ndaki başarısı dikkati çekti; bu arada bazı köy enstitülerinde de saz öğretmenliği yaptı. İki kez evlenen, 2 erkek ve 4 kız babası olan Ozan, 21 Mart 1973’de vefat etti.
Toprağın bol olacağı kesin sevgili gönül dostu. Allah doğa bereketiyle rahmet etsin sana. Seni saygı ve özlemle anıyoruz, ölümünün 35. yılında.
Not:
Bu sitede yayınlanmakta olan yazılar http://www.yazarport.com, http://www.gunesgazetesi.net http://www.bilgiagi.net http://www.bilgievreni.com, http://www.siyasalforum.net http://www.gercekgazete.web.tr ile, Gerçek Gazete, Halkın Sesi, Güney Marmara Yaşam ve Fatsa Güneş gazetelerinde yayınlanmaktadır. Yazarın izni olmaksızın başka hiçbir yayın organında kaynak veya dipnot göstermeksizin kısmen veya tamamen alınamaz, çoğaltılamaz.