Sevgi ancak kendini, diğerini, dünyayı derin bir şekilde kabul ettiğin zaman mümkündür…” (OSHO)
Sevmenin gerekliliği üzerine yazmaya devam edelim. Bir önceki yazımda “Seni unutmuşum” derken “Hem unutuyorsun hem de yine sevmek mi? Bu ne demek?” diyebilirsiniz.
Sevmek her daim devam eden bir duygu… Bir kişiye endeksli değil ki… Herkesi Okumaya devam et
Bu hafta Aşk haftasının devamı olsun. Yaşanan aşkların, acı da olsa, coşkusu ve mutluluğu da, ayrılığın can çekişi de olsa, bitişin, terk edilişin acısı da olsa… Sonu yine hep ayrılık olacak ya, biri ölüp biri hayatta kalsa da…
Yaşananlara, yaşarken sahip Okumaya devam et
14 Şubat’ın 30 Şubat’a dönüşmesini ne çok isterdim oysa ki… Bu yazımı 30 Şubat’a armağan ediyorum. Bu serzenişimin nedeni bayanlardır. O kadar gün icat etmişler ki, neredeyse yılın bir ayı bayanlar için şu ya da bu şekilde özel gün haline gelmiş. Örneğin anneler gününü herkes bilir kutlar, ihmal edemez, ama babalar gününden insanların üçte ikisi habersizdir. Okumaya devam et
Küresel yaşam bozukluğu mu?…Duvara tosladık işte. Onlara göre; İnsanların yaşaması, ölümsüz olması gerekirken neden öldürülüyorlar. Hani sonsuza kadar herkes yaşayacaktı?
Ben vazgeçtim! Gen haritamı çıkarmayın. Kimse bir insan eliyle ölmesin.
Eceliyle ölsün. Doğum kadar gerçek olan ölümü kabul ediyorum ben… Okumaya devam et
Hani vardır ya güleriz ağlanacak halimize..
İşte elime öyle bir olay geçti ki fazla yorum eklemeye gerek duymadan sizinle paylaşmak istiyorum.
Buna kesinlikle gözlerinizden yaşlar gelinceye kadar güleceksiniz. Lütfen sonuna kadar okuyun. Bu olay gerçek hayatta olmuş ve basına yansımış bir Okumaya devam et