Hazal SEYİTOĞLU

BEYİN RİTMİ

“1915’te Osmanlı Ermenileri’nin maruz kaldığı Büyük Felâket’e duyarsız kalınmasını, bunun inkâr edilmesini vicdanım kabul etmiyor. Bu adaletsizliği reddediyor, kendi payıma Ermeni kardeşlerimin duygu ve acılarını paylaşıyor, onlardan özür diliyorum.” 

Günlerdir düşünüyorum. Özür dilemek ya da dilememek… Bütün melese bu (mu?) Aslında bu yazı bir parça da olsa kendimi anlama yazısı olacak. Sürekli beynimde sorulardan örgüler örüyorum. Bir düz, bir Okumaya devam et →