Türkiye’nin kaderidir…

Her seçim dönemine bir olay damga vurur.

Terör baş göstermişse; “Türk önde, Türk ileri…” marşları çalınır.

Bağnazlık hortlamışsa, laiklik söylemleri artar.

Parti amblemli Ata’nın posterleri çıkar.

Ekonomi daralmışsa; herkese iki anahtar, kredi, taban fiyatı vaatleri yağar.

*         *         *

29 Mart seçiminin gündemi, silahı; işsizlik.

Görülmemiş krizin, sağa sola savurduğu işsizler.

Zaten var olana, yeni eklenenler.

Çaresizlikten kıvrananlar, ‘bir umut’ diye…

Kapıya gelen siyasilere sarılanlar.

*        *         *

Her adaya söylenir:

‘ Başkanım, ver iş sözü, seçim bitti’

‘Al yeğenimi işe, 300 oy garanti’

‘Gençlere kim iş verdi, mahallede birinci parti’

*          *          *

Umut; fakirle çaresizin ekmeğidir.

Birinden söz aldı mı;’olacak-yapacak’ diye bekler.

Günleri değil saatleri sayar…

Hayallerini kurar, yaşıyormuşçasına anlatır.

Aksini düşünmez, çünkü farklı bir dünyadadır.

İşi olacak, sabah koştura koştura giderecektir.

*          *            *

Seçilmenin yolu, umutla oynamak olmamalıdır.

Seçim, ‘onlar iki demişse, ben 5 kişiyi alacağım’ yalanıyla kazanılmamalıdır.

Özlemle beslenen beklentiler, oy görülmemelidir.

*          *            *

Gel gör ki…

Vakit daraldıkça, vaatler genişliyor.

Yakında işsiz kimse bulamayacağız…